dag 7, 8, 9 en 10

Helaas...mijn laptop heeft de geest gegeven. Staan nu prachtige zwarte strepen met een witte achtergrond op mijn beeldscherm. Dus nu de PC van Kibogora-collega Brigit te leen :-)

Dag 7:

Vandaag geen les ivm de accreditatie dus meegekeken op chirurgie. Verpleegkundige Esther en ik staan op de mannenzaal. Marieke en Verpleegkundige Marie-Louise lopen op de dameszaal.

De dag begint met een betoog (in het Kinyarwanda) over de rechten van de patient. Dit is gekomen door de accreditatie. Het voelt en ziet eruit als een verplicht nummer en de verpleegkundige geeft dit ook aan. Ook moet meer voorlichting over voeding en hygiene worden gegeven volgens aanbevelingen van de accreditatiecommissie. Dit doet de verpleegkundige ook( Oftewel bij elke patient een riedel afdraaien en in de status schrijven, Krijg niet het idee dat de bedoeling ook duidelijk is want bij elke patient is de riedel hetzelfde.)

Ik maak bedden op, regel ontslag samen met Esther en verzorg wonden. De eerste is een jonge jongen van 21 met een dwarslaesie en 2 flinke doorligwonden. De wondzorg is iets anders georganiseerd dan in Nederland. Wonden zien er netjes rood doorbloed uit. (even voor de niet plegen...Dat is goed :-) )

Er zijn 4 privekamers buiten de afdeling waar de familie ook kan blijven slapen. De kosten zijn dan ook hoger. Ik mag meelopen met de artsenvisite. Letterlijk,want de dokter is niet erg spraakzaam. Niet tegen mij maar ook niet tegen Esther. Later geeft Esther uitleg over het gebruik van het patientendossier en wat zij daar invult.

Er wordt ook gelachen gelukkig. Ik oefen mijn  Kinyarwanda en leer op mijn beurt  weer Nederlands aan de plegen. Ook doe ik nog een dansje met de meest ervaren dame op de afdeling, de Cleaner (soort helpende)

Marieke en ik besluiten de middag te besteden aan tikwerk voor de lessen en het maken van powerpoints.

Dag 8:

Vandaag mee op Verloskunde. Marieke staat op de zaal met bevallen vrouwen en ik mag mee met de hoofdverpleegkundige Genevieve op de ICU (lees:post-operatieve zaal voor mensen na een keizersnee)

Ik doe vitale functies (daar ben ik een kei in!) Ook controleren we een kindje dat net is geboren met een keizersnee. So cute...maar ik laat hem lekker bij mamma. Ik kan ook zijn naam hier niet vermelden ivm de privacy...geintje...kinderen krijgen pas een naam na 8 dagen of als ze uit het ziekenhuis komen. Dat betekend dus dat ze allemaal BZN zijn. Baby zonder naam. Ze krijgen de achternaam van moeder. Ik hoor jullie denken, hoe moet dat met een tweeling? Dan krijgt het kind eerst geborene of tweede geborene achter zijn naam.

Er zijn geen bevallingen dus niets om te kijken. Daarom mag ik mee naar de zwangerenzaal. Hier leren ze me om met een toeter naar de hartslag van baby's te zoeken. Nou...als het aan mij ligt dan doet geen ene baby het want ik hoor niets! Ik wordt gered door Jeanine. Die geeft met een echoapparaatje en blijft met belangstellend aankijken of het nu wel lukt. Aangezien de doppler mij wel bekend is plaats ik in 1 keer professioneel dat ding op die buik en....hartslag van moeder :-) Uiteindelijk na even zoeken is ook de hartslag van het kind gevonden.

Jeanine denkt, das mooi! Doe jij ze even alle 30 en dan ook even de vitale functies, dan ga ik aan de thee. En bedankt, Jeanine!

De gynaecoloog die op dat moment de ronde doet geeft aan dat er bloed geprikt moet worden bij een dame met hoge koorts met verdenking Malaria. Dus eigen handschoenen uit de zakken en prikken maar. Ze helpt me met aanwijzingen want dit doen ze hier met suitje en naald op de ouderwetse manier.

Jeanine staat met open mond te kijken als ze terugkomt. 2-0 voor Patricia!

In de middag hebben we een les over CVA (hersenbloeding/herseninfarct) We komen bepakt en bezakt met beamer, laptops, aantekeningen en kruidnoten aan bij het leslokaal. Er komen 5 mensen van de 12 opdagen...Wij zijn "not amused" en de moed zinkt ons een beetje in de schoenen. Hoe gaan we in godesnaam nu zorgen dat we dit kunnen borgen voor later als de mensen die de lessen moeten overnemen er niet zijn?

Een gesprek met 2 leden van de educatiewerkgroep biedt uitkomst. Zij gaan onze zorg overbrengen. Uiteindelijk blijkt dat da meeste graag vroeg naar huis willen omdat de grens van Congo sluit om 17 uur. Aangezien onze lessen om 15 uur staan gepland was er dus bijna geen hond. Volgende vrijdag dus les naar half 2 en probleem opgelost. 

We zullen zien of er maandag meer animo is.

De vrijdag relaxen we wat in en om het huis met een colaatje, biertje en dropjes. Er valt weinig te snacken hier dus ontzettend gunstig voor mij :-)

Dag 9 en 10: 

WEEKEND!!

Vandaag de eerste dag dat we kunnen uitslapen.

We hebben uitgebreid ontbijt met omelet en kaneelbroodjes. Het wordt een relaxed dagje. 

Dus niet. Er staat een flinke wandeling naar het dorp op het programma. Dat betekend de berg af en daarna aan de andere kant er weer op. Het is een prachtige tocht.

We kopen onderweg wat kleine souveniertjes en lappen stof om tunieken van te maken voor Marieke en Corrie. Er zit een klein naaiatelier vlakbij ons huis waar deze voor een heel klein prijsje worden gemaakt.

De dames meten alles professioneel op en binnen een paar dagen heb je je tuniekje.

De avond is om te relaxen. 

Zondag gaan Marieke en Corrie een 5 uur durende tocht maken door de jungle naar een waterval. Deze is al naar beneden klimmend te bereiken en daarna weer omhoog.

Brigit en ik doen eerst wat werk in en om het huis en doen de administratie. Daarna gaat we met de jeep de andere dames weer ophalen. Het is een mooie tocht door een bergachtig, groen landschap.

Onze chauffeur is tevens onze gids en wijst ons onderweg mooie plekjes aan en geeft informatie over wat we onderweg zien.

Eindpunt is een 5-sterrenresort aan de rand van een theeplantage. Inmiddels zijn de lopers ook gearriveerd vol met mooie verhalen en foto's.

De lunch nuttigen we hier. Rib uit ons lijf maar we vinden dat we dit heben verdient. Ze hebben er ook heerlijke verse sapjes waar wij heerlijk de dorst mee lessen.

De avond is weer volgepland met voorbereiden van de lessen. Uitdaging genoeg zo zonder laptop, maar mijn reisgenoten lenen met liefde hun laptopje uit aan mij. (tegen betaling uiteraard...blijf koffie zetten :-) )

Maandag zijn er hopelijk meerdere mensen bij de lessen. We gaan t zien...