dag 11 en 12

Weer even laptopje te leen, dus tijd voor n nieuw verhaaltje:-)

Dag 11:

Nieuwe maandag, nieuwe week en dus met vernieuwde energie beginnen!

Vandaag staat er in de middag een les over Diabetes op het programma. In het weekend hebben we hier nog flink aan gesleuteld omdat sommigen in de educatiegroep best ingewikkelde vragen stellen en daar willen we natuurlijk op voorbereid zijn. 

Maar eerst uiteraard naar de kerkdienst. Het gaat bijna wennen om om 7 uur na het zingen de kerk weer uit te gaan :-) Er is ook een koortje van medewerkers dat vol overgave staat te zingen, en te swingen, want elk liedje heeft een nieuw dansje. 

De ochtend staat in het teken van afspraken maken. Morgenochtend naar de Emergency om mee te lopen. Reanimatiepop regelen.

Na de lunch is het tijd voor de diabetesles. Er is veel kunde in de groep over het ziektebeeld, de oorzaken en gevolgen etc. maar we maken een klapper als we over adviezen bij ontslag beginnen. Dat gebeurt hier heel summier en hier kunnen we veel van onze kennis delen. We hebben een lijstje "funfacts about diabetes", die overigens soms niet zo fun zijn maar goed..., en dat vind men erg interessant.

We overleggen met de groep of er nog dingen zijn qua reanimatie die ze verder willen leren. Kinderreanimatie wordt er geroepen. Dat is niet onze expertise maar we gaan kijken wat we kunnen doen.

De deelnemers gaan morgen op hun eigen ward een les handhygiene geven. Met ondersteuning van ons natuurlijk. We maken afspraken over wie/wanneer er les gaat geven. Chirurgie durft het aan om als 1e te gaan.

In de avond bereiden we de volgende les verder voor:  Basic life support. Dat gaat een leuke, actieve les worden. De leerlingen moeten dus zelf aan de bak. Als we brainstormen over de les komt het tempo van compressies van de borst ter sprake. Aangezien "staying alive" van de Beegees niet heel bekend is hier gaan we op zoek naar een ander nummer om mee te nemen. Wij verheugen ons er nu al op:-)

Als we Julie tegen het lijf lopen, verpleegkundige op de neonatologie, vragen we haar of er ook een reanimatiepop is. Die ligt in het magazijn dus die kunnen we morgen gaan vragen. Julie bied aan om de kinderreanimatie op een later tijdstip te geven en daar zijn wij heel blij mee!

Dag 12:

Na het ontbijt gaan we naar de chirurgie voor de eerste handhygieneles op de afdeling. JMV, hoofd van de chirurgie zal de spits afbijten. Hij staat vol enthausiasme en met een brede glimlach uitleg te geven aan de verpleegkundigen over het belang van handen wassen. Hij doet het zelfs voor! Een paar kleine pointers van ons maken de les tot een groot succes. Eindelijk voor ons, zien we resultaat van ons werk! Les geven aan elkaar op de werkvloer. De educatielessen beginnen langzaamaan zijn vruchten af te werpen.

Na de hygieneles kijken we mee op de Emergency. Een soort veredelde huisartsenpost. Mensen worden vanuit de Healthcenters in de omgeving doorgestuurd naar deze ward als ze daar het probleem niet kunnen oplossen. Er komen hier veel verschillende dingen binnen maar veelal buikklachten (gastritis komt veelvuldig voor) hoofdpijn en verdenkingen van de meest tropische ziekten, waaronder cerebrale malaria. Er zijn ook veel kleine kindjes bij. We lopen mee met dr. Kasole, Een grappig klein mannetje uit Congo. Hij verteld ons heel veel over zijn werk, de patienten en de achtergronden van de ziektes. Er leuk en erg leerzaam. Hij spreekt goed engels maar doet daar nogal lang over. Marieke en ik hebben hem inmiddels in ons hart gesloten.

De middag is gereserveerd voor de reanimatieles. Maar eerst op jacht naar de reanimatiepop. Deze zou in het magazijn moeten liggen. Dus op naar het magazijn. De beheerder spreekt 3 woorden frans en 1 woord engels dus dat gaat nog een uitdaging worden. 

Allereerst komt hij aan met allerlei beademingsballonnen. Dat is niet wat we zoeken dus we mogen komen kijken in het magazijn om zelf te zoeken. Heel het magazijn doorzocht maar geen pop...

Er blijkt nog een magazijn te zijn en ja hoor bovenop een berg met dozen, kleding en andere rommel vinden we de tas met de reanimatiepop. Mannequin heet ie dus...Die onthouden we voor de volgende keer.

De reanimatieles is een groot succes. Iedereen deed gezellig mee en er is veel gelachen. Vooral toen bleek dat de dokter een beademingskapje verkeerd op de pop had gedaan. Dat vinden ze hier hilarisch. Ook het feit dat we een beatles-nummer hadden om het reanimatietempo te volgen (120 x per minuut) was een aanvulling op de gezelligheid. O-bla-di, O-bla-da galmt het door het klaslokaal, en een ieder deint mee op de muziek. Een van de hoofdverpleegkundige heeft grote moeite om het ritme te houden wat weer leidt tot gelach. 

Het was een fijne dag!