Dag 1 en 2: De heenreis

Dag 1:

Om 5 uur de wekker. Op naar Schiphol voor een reis waar ik me al een tijdje op verheug. Rwanda!

Om half 7 tref ik mijn reigenoten (Marieke, Corrie en Brigit) en begint het spel: hoe prop ik precies 23 kg in mijn koffer" en wat moet ik erin proppen? Van die grote, witte onderbroeken voor de Zusters in Ruberenga. (een ander project in Rwanda) Sta je dan bij de douane...nee die zijn niet voor eigen gebruik...Ja Ja, denk de douanier :-)

De laatste cappuccino op Nederlandse bodem dan maar. Met een stroopwafel uit het pakket van de collega-thuisblijvers.

Marieke gaat nog even pinnen. Aangezien er veel verbouwd wordt op Schiphol wordt dat nog een uitdaging. Met samengeknepen billen staan we te wachten op de terugkomst van Marieke....die uiteindelijk 2 minuten voor gate closed" rennend en hijgend bij de gate aankomt. Gelukkig!

De vlucht verloopt soepel. Filmpjes,(even voor Frank: Allemaal al gezien ;-) ) beetje eten, beetje dutten, beetje babbelen, dropjes, sultana's, stroopwafeltjes van de thuisblijvers....en om 17.30 landen we op Kigali Airport.

Bij de douane worden we grondig gescreend. Koffers hoeven gelukkig niet uitgepakt (met oog op die grote, witte onderbroeken in mijn bagage) en na een klein half uurtje kunnen we de koffers van de band plukken. Dan 3 stappen lopen en we staat al op de parkeerplaats.

We worden begroet door Polycarpe, onze chauffeur (afgekort: Poly) die ons naar een grote Jeep begeleid. Omdat het al donker is overnachten we in een guesthouse in Kigali. Wij dachten nog een heel stuk te moeten rijden, maar na 5 minuten asfalt en 10 minuten off road stoppen we bij een flinke terra cotta gekleurde villa. Marieke en ik delen een piepklein slaapkamertje op de 1e verdieping. Corrie en Brigit slapen in een ruimte op de begane grond die het best is te omschrijven als een garage met 3 bedden erin. Er is wel een kleine tuin met een adembenemend mooi uitzicht op de lichtjes van Kigali. 

Poly heeft ondertussen een lekker biertje (Primus) voor mij gehaald. De rest van de avond leren we Rwandeese woorden (Kinyarwanda) zoals goedendag, Hallo, Hoe gaat het? etc...met behulp van het aantekeningenschriftje van Corrie en de ervaringen van Brigit leren ons alvast wat over de gebruiken in Rwanda.

Tijd om te gaan slapen. Eerst voor Marieke matras van ander bed geregeld. Inmiddels hebben we haar de prinses op de erwt gedoopt.

Marieke was al voorbereid op mijn gesnurk, dus benieuwd hoe dit zal verlopen :-)

Dag 2:

Kigali - Kibogora

Om 7 uur wordt er ontbeten omdat we nog druk zijn met van alles in Kigali voor we naar Kibogora vertrekken.

Marieke ligt inmiddels op de bank. Gevlucht vannacht door mijn gesnurk:-) (@Margreet: je had t al voorspeld, alleen jij kunt daarmee handelen) Gelukkig is t maar 1 nachtje want vannacht hebben we allemaal een eigen kamer.

Ontbijt bestaat uit eieren, toast, koffie en thee. En Blue band! Wel ander potje, ander etiket en andere smaak maar boter is boter!

Eerste stop: Geld halen => om een beeld te schetsen: Met z'n tweeën in een klein hokje gepropt miljoenen Rwandeese Franken uit de enige flappentap trekken waar je dat met je Maestro-kaart kan pinnen. Dat logo staat uiteraard niet op de buitendeur, maar wij hebben onze alwetende, superPoly. Met behulp van lieve omstanders horen we dat je maar 80.000 RWF per keer kunt pinnen dus dat wordt vele malen codes intikken. Ik wordt gebombardeerd tot geldloper dus pinnen-naar de jeep-geld in veiligheid-retour pinautomaat en dat herhaald zich 4 x tot, uiteraard, wij er niets meer uitkrijgen. Het was een ervaring op zich.

Daarna splitsen we op. Brigit en Corrie gaan euro's wisselen bij de bank met Poly en Marieke en ik gaan naar het Kigali Genocide Memorial. 

Het laat heftige indrukken achter. Massagraven met mensen die het leven hebben gelaten, zeg maar gerust zijn afgeslacht (bij gebrek aan een nettere term). Er is een mooie tuin bij met prachtige figuren en mooie symboliek. We hebben een soort recorder bij ons waar we bij elke plek in het Nederlands de achtergronden kunnen horen. Binnen is een soort museum met de gehele geschiedenis over de genocide. Er wordt niets geschuwd om het verhaal duidelijk te maken. Foto's, video's soms met de meest gruwelijke verhalen passeren de revue. Het maakt een grote indruk op mij. Marieke en ik zijn er beiden stil van.

We drinken, met de inmiddels teruggekomen andere reisgenoten koffie bij het memorial. Daar komen we erachter dat er hier Wifi is....ik moet echt even schakelen. Al die vreselijke verhalen en wij maken ons druk over de Wifi...

Na de koffie, met een hartje erop, vervolgen we onze reis. We gaan richting Ruberenga. Dit is toevallig ook de woonplaats van Poly. We rijden de stad uit en daar staan honderden mensen langs de weg. Niet voor ons, maar er is een wielerwedstrijd aan de gang. Midden tussen de suto's passeren de wielrenners. Tour de Rwanda.

Het is een mooie rit langs dalen met rijstvelden, vele heuvels met haarspeldbochten en elke bocht die we maken is er weer een ander vergezicht. Langs de weg passeren we vele lopende mensen. De een nog kleurrijker dan de ander. Mensen met kinderen op de rug gebonden EN een bos takken op het hoofd. En dat alles zonder kinderopvang ;-)

Onderweg laat Poly ons mooie dingen zien en verteld ons over van alles. Onze eigen persoonlijke gids.

We stoppen onderweg als we een kodakmomentje hebben, oftewel een mooi uitzicht en Poly laat ons een waterval zien die je zo voorbij was gereden. Een verscholen pareltje. Marieke en Corrie worden hier door de plaatselijke jeugd bijgepraat, in gebrekkig Engels, over het grote nut van de waterval. (voor de liefhebers=>irrigatiedoeleinden)

De lunch hebben we in Ruberenga: Verse frieten met soort sate van geitenvlees.

De rit vervolgd zich naar Kibogora. Volgens de thuisblijvers was dit een mooi aangelegde asfaltweg. Echter...niet helemaal af. Soms komen we een brug tegen die nog niet is aangelegd. Dan wordt je omgeleid langs een off road pad langs de nieuwe brug, over de oude. Al glibberend bereiken we dan de overkant. Gaaf! Ook zitten er soms diepe kuilen in de weg waar Poly als een volleerd rallyrijder tussendoor manouvreert. Al hobbelend gaan we zo verder. "African massage" noemt Poly het.

Inmiddels zijn we dan aangekomen bij het Kivumeer. Het is een prachtig gezicht vanaf de bergen kijkend over het meer. 

Rond 17.30 net voor het donker bereiken we onze eindbestemming: Kibogora!

We hebben een groot huis met 4 slaapkamer. Voor elk 1. (Marieke springt een gat in de lucht :-) )

We blijken een dag later verwacht te worden maar Julie, verpleegkundige heet ons van harte welkom en schotelt binnen no time ons een voedzame maaltijd voor. Ovenschotel met aardappelpuree en gehakt, boontjes en salade met rauwe pinda, ananas en banaan. Cakeje toe.

Volgens Julie is er nog geen Wifi i.v.m. doorgehakte kabel (PANIEK) maar we vermaken ons met het gezellig maken van het huis, uitpakken van de koffers en gesprekken over klamboes en lakenzakken. Kilo's kruidnoten en sultana's komen uit de koffers.

Brigit geeft nog even een demonstratie met haar Nordic Walkingsticks. Corrie jaagt op mieren en salamanders (lees: ongedierte)

Het was een enerverende dag!